In 1912 had voorzitter Paulus Schmeitz om gezondheidsredenen de voorzittershamer moeten overdragen aan Pierre Schmeitz, onder wiens leiding in 1913 de afdeling fanfare aan de vereniging werd toegevoegd.
Op Palmzondag 1913 arriveerden de eerste 18 instrumenten. Deze waren overigens op afbetaling gekocht bij de firma Muzika. Onder leiding van dirigent Math Collombon werden de eerste repetities gehouden. Nog in dat zelfde jaar presenteerde de fanfareafdeling zich aan de gemeenschap van Broeksittard tijdens de Sacramentsprocessie. De fanfare mocht zich verheugen in grote belangstelling. In 1916 waren er al 30 spelende leden en was er een bestuur van 8 personen.
Uit die tijd zijn kasboeken van de fanfare bewaard gebleven. Daaruit kan men niet alleen de kostprijs van diverse benodigdheden achterhalen maar ze geven ook een beeld van de activiteiten. Zo wordt er regelmatig, wel 10 keer per jaar, een bedrag van ƒ 0,20 betaald aan de jongen die de dikke trom trok tijdens een processie of rondgang. (De dikke trom was een stuk groter als in onze dagen en kon niet gedragen worden maar stond op een karretje) In 1921 werd het belang van de toneel- en fanfarevereniging ook erkend door de toenmalige gemeente Broeksittard. Dit deden ze door het toekennen van een jaarlijkse subsidie van ƒ75,-. Enkele jaren later werd dit bedrag verhoogd tot ƒ100,-.
Tussen 1927 en 1933 had de fanfare waarschijnlijk geen vaste dirigent. In het kasboek van die tijd worden 4 verschillende namen genoemd. Tevens worden regelmatig de buskosten van de dirigent vergoed waaruit blijkt dat hij niet uit de directe omgeving van Broeksittard komt. In die jaren is men ook begonnen met een jaarlijks muziekfeest te organiseren. Zo werd er in de zomer van 1932 een muziekfeest georganiseerd in de boomgaard van W. Kamps. Als gastvereniging was daar een koor uit Wehr aanwezig. Volgens het kasboek wordt het feest afgesloten met een batig saldo van ƒ 46,-
Het eerste Bondsconcours, waaraan werd deelgenomen vond plaats te Holtum in 1936. Hier werden de eerste muzikale successen behaald. Onder de deskundige leiding van de nog jonge dirigent Leo Wijnands, werd in de 3e afdeling een 1e prijs met 212 punten behaald. Dat betekende ook promotie naar de 2e afdeling. Uitgevoerd werden als verplicht werk; Les Roses D, Istalian van Labole en als keuzewerk; L’A Bruyëre ouverture van M.J.H. Kessels.

Ook de toneelafdeling was gedurende de dertiger jaren zeer actief. Naast de voorstelling in het eigen dorp gaf men ook regelmatig voorstellingen in de dorpen in de omgeving. Op het programma stonden meestal kluchten met veelzeggende namen als “Donkere wolken” en “Weggestopt pleegkind”. Daarnaast nam men ook nog deel aan voordrachtswedstrijden en Jan Wijnands wist daarbij een drietal prijzen in de wacht te slepen.

Vele jaren trakteerde deze toneelvereniging en later de toneelafdeling, de dorpsgenoten op uitstekende voorstellingen.
In 1939 nam de fanfare wederom onder leiding van Leo Wijnands deel aan een Bonds-concours, Nu moet men helemaal naar Zaltbommel, voor die tijd een hele onderneming. De fanfare was wederom succesvol en zij keerden met een 1e prijs, met lof van de jury, in de 2e afdeling naar huis terug. Promotie naar de 1e afdeling. Uitgevoerd werden als verplichtwerk Jubel Overture van A.M. van Leest en als kauzewerk: Ingrid Overture van J. v.d. Glas.

Gedurende de oorlogsjaren lag het verenigingsleven nagenoeg geheel stil en moest men voorzitter Godfried Kretzers ten grave dragen. Na de oorlog werd onder voorzitterschap van Jos Oirbons het culturele leven weer nieuw leven ingeblazen.
In 1950 was men weer zover dat er aan een Bondsconcours kon worden deelgenomen. Dit maal weer wat dichter bij huis, in Grevenbicht, waar men wederom onder leiding van Leo Wijnands, in de 1e afdeling een 1e prijs met 285 punten behaalde en promotie naar de afdeling uitmuntendheid. Uitgevoerd werden al verplichtwerk: Petite Caprice Rustique van J. Precker en als keuzewerk; Noces D’Or van A. Delhaye.
In 1952 wordt Jos Kamps secretaris van de vereniging. Jos heeft een zeer uitgebreid secretariaatsboek bijgehouden waarin de activiteiten uitgebreid beschreven zijn. Zo stond het bestuur in 1953 voor een moeilijke beslissing. Het repetitielokaal bij zaal Heijnen vertoonde vele gebreken en de verwarming liet veel te wensen over. Zaalhouder Math Schmeitz, enkele 10-tallen meter verderop langs Achter de kerk had zijn zaal ter beschikking gesteld. De voorzitter herinnerde zijn mede bestuursleden er aan dat men al 21 jaar onderdak vond in zaal Heijnen. Daartegenover stond dat de zaal van Math Schmeitz veel moderner was. Bovendien was Math reeds 29 jaar trouw lid van de vereniging.
Uiteindelijk werd een ledenvergadering opgeroepen en werd de kwestie aan de leden voorgelegd. Na een schriftelijke stemming was de uitslag; 27 stemmen voor zaal Schmeitz, 9 stemmen voor zaal Heijnen en 1 blanco stem.De knoop was dus doorgehakt ten gunste van zaal Schmeitz en rond de jaarwisseling werden de eigendommen van de fanfare verhuisd van zaal Heijnen naar zaal Schmeitz.

In 1953 nam men ook weer deel aan een Bondsconcours. Dit keer in Eersel N.Br. waar men als verplicht werk: Marche Soionelle van G. Pierné en als keuzewerk Divertomento van Gerard Boedijn ten gehore bracht. Het resultaat mocht er zijn. Het korps behaalde het hoogste aantal punten van het hele concours met 293 punten en wederom lof der jury en uiteraard weer promotie, naar de ere-afdeling.

In 1954 werd besloten een drumband aan de fanfare toe te voegen. Paul Schrooten werd instructeur/tamboer-maître en in 1955 tijdens de viering van koninginnedag kon de drumband voorgesteld worden aan de gemeenschap. Inmiddels waren ook vrouwen toegelaten tot de vereniging ondanks dat de pastoor in 1955 nog liet weten dat hij hier geen voorstander van was nam het aantal vrouwen snel toe in de gelederen van de vereniging. Ze veroverde in korte tijd hun plaats bij zowel de toneelafdeling als bij de fanfare en de drumband. In 1954 werd ook een bijzondere carnavalsoptocht georganiseerd. In goede samenwerking met de pas opgerichte carnavalsvereniging werd een mooie optocht samengesteld. Eerst trok men door het dorp om vervolgens via Stadbroek naar Sittard, rond de markt om vervolgens weer via Stadbroek terug naar Broeksittard te gaan.
In 1957 trekt de fanfare weer mee in de carnavalsoptocht van Sittard. Het werd een bijzondere deelname. In het secretariaatsboek van Jos Kamps kunnen we lezen: “Zondag 3 maart 1957 trok in Sittard de Carnavalsoptocht. Dit jaar werd hieraan ook door Broeksittard deelgenomen. Na de middag stelde zich een flinke stoet in de Kerkstraat op bestaande uit schutterij, fanfare en 2 wagens waarbij zich groepen en enkelingen aansloten. Om 2 uur trok de stoet naar Sittard, die in de grote optocht aldaar een zeer goed figuur sloeg en na afloop door de jury als mooiste geheel de eerste prijs werd toegekend (De praalwagen verwierf in zijn categorie de 3e prijs). Maandag 4 maart trok te Broeksittard bij zeer gunstig weer en een grote publieke belangstelling een mooie Carnavalsoptocht rond. Ook de fanfare verleende vanzelfsprekend zijn medewerking”.

In 1961 kwam, na een zeer succesvolle periode van ruim 28 jaar, een einde aan het dirigentschap van Leo Wijnands. Zijn laatste succes was de deelname in 1960 aan het Bonds-concours te Venray waar men in de ere-afdeling als verplicht werk; Valerius Suite van M. Boekel en als keuzewerk First Suite in Es van G. Holts laat beoordelen. Een 1e prijs met 293,5 punten, dat is de hoogste score in de ere-afdeling. Hierdoor haalde men tevens de medaille beschikbaar gesteld door Z.K.H. Prins Bernhard.
Deze medaille wordt nog steeds zorgvuldig bewaard in het archief van de fanfare.
Als opvolger van Leo Wijnands wordt Jos. Ruijters aangesteld.
Begin jaren 60 (waarschijnlijk 1963) verzorgde de toneelafdeling haar laatste opvoering. Door concurrentie van film en TV was de belangstelling voor amateurtoneel overal sterk gedaald en menige toneelvereniging legde in die periode het loodje.
In het midden van de jaren 60 loopt ook bij de fanfare het aantal leden sterk terug. Ook komt de vereniging in de financiële problemen. Om er financieel weer bovenop te komen gaat men allerlei acties voeren. De vereniging zelf gaat deelnemen aan activiteiten die geld opleveren. Zo gaat men voetbalwedstrijden opluisteren bij zowel Almania als bij Sittardia waar dan met de collectebus wordt rondgegaan. Op 20 januari 1965 organiseert de fanfare een oud-wijverbal in zaal Wilms. Dit wordt een groot succes en het bal groeit uit tot een traditie die vele jaren lang een festijn van formaat wordt. In 1965 wordt dhr. Keup Walraven als instructeur van de drumband aangesteld. Hij weet de drumband goed te stimuleren en al gouw worden bijzonder goede resultaten behaald. Bij deelname aan festivals worden steeds 1e prijzen behaald. Het gaat duidelijk bergop met de drumband. Bij de fanfare wil dat nog niet zo vlotten. In 1967 werd daarom een steuncomité gevormd en onder leiding van oud fanfare voorzitter Math Jetten worden er vele acties op touw gezet om de fanfare ook financieel overeind te houden. Als eerste actie van het steuncomité werd op zondag 3 december 1967 een nieuwe tamboer maître stok aan de toenmalige Tamboer Maître Jeanny Geven aangeboden. Op 12 maart 1968 is het de fanfare van Broeksittard die de opening van V&D in Sittard muzikaal opluistert. V&D weet dit te waarderen en de fanfare ontvangt een royale vergoeding voor haar optreden. Het steuncomité zit inmiddels ook niet stil. Er worden allerlei acties georganiseerd die geld opleveren. Kienavonden, kegeltoernooien en ook de wielerronde op Paaszondag 1970 de eerste keer wordt georganiseerd. Ook zorgt het steuncomité voor een groots opgezet feest bij gelegenheid van het 70-jarig bestaan in 1971. Tusen 15 en 23 mei wordt er gefeest met onder andere Ernst Mosch en de Orginal Egerländer Musikanten, het programma “met een lach en een traan” van Johnny Hoes, en de beatgroep Q65. Bij die gelegenheid kreeg de fanfare en drumband een geheel nieuw instrumentarium aangeboden. Voorwaar een bijzondere prestatie van dit steuncomité.
Dan komt het jaar 1973. Vele veranderingen vinden er dan plaats voor de vereniging. Er wordt een nieuwe dirigent aangesteld, dhr. Jos Scheren. Een probleem wordt nu de repetitie avond. De nieuwe dirigent kan alleen op donderdag. De zaalhouder, inmiddels is dat dhr. Ties Wilms, geeft te kennen dat de zaal op donderdag gebruikt wordt door de kegelclub. Bovendien voelt hij er niets voor om ook nog de leerling drumbandleden in zijn zaal te laten oefenen. Het bestuur gaat dan in overleg met Wed. Heijnen-Vroemen of zij haar zaal, die men 20 jaar geleden verlaten heeft, weer ter beschikking wil stellen. Wed. Heijnen-Vroemen geeft na enige dagen bedenktijd te kennen hier niet op te willen ingaan. Zij wil zich die drukte niet meer op de hals halen en adviseert het bestuur om onderdak te zoeken in het onlangs geopende gemeenschapshuis. Dit gebeurd dan ook en vanaf 1973 vindt de fanfare hier onafgebroken onderdak. De instructeur van de drumband, dhr. Walraven, laat weten dat hij i.v.m. zijn leeftijd wil stoppen. Als nieuwe instructeur wordt dhr. Lei Corsten aangesteld. Later in het jaar, op 1 september, krijgt de fanfare een nieuw vaandel aangeboden. Dit werd geschonken door de Wed. Heijnen-Vroemen. Met de vereniging gaat het nu ook weer de goede kant op. Er komen weer nieuwe leden bij en de muzikale prestaties vertonen een duidelijk stijgende lijn. Het jaar 1973 wordt afgesloten met het laten wijzigen van de statuten. De naam wijzigt dan van “Toneel- en fanfare gezelschap St. Caecilia” in “Fanfare St. Caecilia Broeksittard”. Men kiest er bewust voor om de naam Broeksittard toe te voegen aan de officiële naam van de vereniging.
In 1975 maakt de fanfare een meerdaagse reis naar Schwartzenholz in het Duitse Saarland. Dit als een tegenbezoek voor de huisvesting die de fanfare in 1974 aan de muziekvereniging uit Swartzenholz had geboden bij hun deelname aan het WMC in Kerkrade.
In 1976 organiseerde het steuncomité en het ere-bestuur samen het jubileumfeest. Het feest is iets minder groot als in 1971 maar ook nu wordt er een klinkend programma geboden. Publiekstrekker is nu het orkest van Willy Schobben en voor de jeugd heeft men de toen zeer bekende Dizzy-man’s band weten te contracteren. Het feest duurt ook nu 9 dagen.
In 1979 nam de vereniging na een onderbreking van 19 jaar weer deel aan een bondsconcours.
Door de lange onderbreking werden we door de Muziekbond teruggeplaatst naar de 1e afdeling maar tijdens het concours behaalden we wederom een eerste plaats en promoveerden men weer naar de afdeling Uitmuntendheid. Gezien het goede resultaat werd de fanfare uitgenodigd om deel te nemen aan de Limburgse kampioenschappen en zie, op 12 januari 1980 veroverde we in Tegelen het Limburgs Kampioenschap in de eerste afdeling.
In 1980 maakt men weer een concertreis. Nu is men 4 dagen te gast in Allbruch (D) welke vereniging in 1978 huisvaesting was geboden bij hun deelname aan het WMC.
In 1982 nam dirigent Jos Scheren, na 10 succesvolle jaren, afscheid. Een opvolger was moeilijk te vinden en gedurende één jaar nam G. Dohmen het dirigentschap waar.
In 1983 werd Math Vroemen aangesteld als dirigent. Onder Math Vroemen nam de fanfare 3 keer deel aan een concours. 1984 in Tungelroy, 1986 in Ubach-Palenberg (D) en in 1988 te Susteren. Telkens werd een mooie 1e plaats behaald, echter promotie naar een hogere afdeling zat er niet meer in.
In 1989 werd Math Vroemen opgevolgd door Maurice Schoutrop. In dat jaar kreeg via loting de fanfare de organisatie van het Bondsconcours 1990 toegewezen. In het najaar van 1990 werd de sporthal van het Nat. Sportcentrum door de leden van de fanfare omgebouwd tot concertzaal. Een enorme klus. Onder leiding van voorzitter Nico Ehlen werd een perfecte organisatie op touw gezet waarvoor de Limburgse Bond maar ook de deelnemende verenigingen alleen maar lof hadden. 2 dagen lang streden 18 verenigingen om zoveel mogelijk punten van de jury. In 1993 nam Maurice Schoutrop alweer afscheid vanwege drukke werkzaamheden. Zijn plaats werd ingenomen door Thijs Zenden waarmee men meteen deelnam aan een concours te Dillingen in het Duitse Saarland. Daar werd het ongekende aantal van 350 punten behaald met lof der jury. De eerlijkheid gebied echter te vermelden dat het muzikale niveau in het Saarland niet te vergelijken is met het Limburgse. Maar toch, in 1994 nam de fanfare deel aan een concours te Veldhoven N.B. Hier werden 303 punten bij elkaar gespeeld. In schoolcijfers betekent dit een 8,4. In 1997 nam Thijs Zenden afscheid en dacht men in Stefan Outjers een geschikte opvolger te hebben gevonden. Al gouw echter bleek dat de ambities van de nog jonge dirigent botsten met de wensen van de vereniging. Na ruim een jaar nam Stefan alweer afscheid en werd Marie Josée Aarts aangesteld als dirigent. Daarmee was de fanfare een van de eerste Limburgse verenigingen die een vrouw aanstelden als dirigent.
Inmiddels was het ledental van de fanfare sterk geslonken en hoewel men over een uitstekende opleiding beschikte, de aanwas bij de fanfare en, in mindere mate ook de drumband, was te gering om op hoog niveau te blijven spelen. Van de 10 leerlingen blijven er nauwelijks 2 over die in het korps terechtkomen. Broeksittard zelf levert te weinig kinderen om voldoende aanwas te hebben en nieuwe leden moeten dan ook vooral gezocht worden in de omringende nieuwe wijken. Was men vroeger in bijna alle gevallen lid voor het leven. Het aanbod voor ontspanning en sport is heden ten dage zeer uitgebreid en de muziekvereniging ondervindt daarvan de nodige concurrentie.
Zit er voor de fanfare voorlopig geen concoursdeelname meer is, bij de drumband is dat heel anders. Via concours deelnames in 1982, 1986, 1990 en 1994 klom de drumband van de laagste naar de hoogste (Ere) afdeling. Deze opgang werd gerealiseerd onder leiding van instructeur Jo Hanssen die in 2001 afscheid nam na 25 jaar lang de drumband gestimuleerd en gestuurd te hebben. Mede voor zijn veelzijdig werk voor de drumband werd Jo Hansen bij die gelegenheid geëerd met een Koninklijke onderscheiding.
In 2001 vierde de vereniging op bescheidde wijze haar 100-jarig bestaan. Een hoogtepunt in dit jubileumjaar was de meerdaagse concertreis naar Bernkastel-Keus aan de Mosel.
In mei 2001 werd een tentoonstelling georganiseerd met als thema “100 jaar fanfare”. In de aanloop naar deze tentoonstelling werd er veel ‘oud’ materiaal bijeengebracht waardoor het verenigingsarchief vele leuke aanwinsten kreeg.

Als nieuwe instructeur voor de drumband werd in 2001 Paul Erens aangesteld. In overleg met de leden werd toen besloten dat de drumband van een tamboercorps met uitsluitend trommen zou overschakelen naar gestemd slagwerk. En noodgedwongen moest men daarom enkele stapjes in het niveau teruggaan. In 2003 nam de drumband in de 2e afdeling deel aan een bondsconcours waar een 1e plaats werd behaald met 87 punten en verdiende daarmee tevens promotie naar de 1e afdeling, zodat het oude peil alweer bijna bereikt is.
Over de oprichtingsdatum van de drumband heeft lange tijd een onjuiste datum gebruikt. In 1984 organiseerde de fanfare samen met Almania de zogenaamde Almaciliafeesten. 65 jaar voetbalvereniging en 25 jaar drumband. Hetgeen betekende dat de drumband in 1959 opgericht zou zijn. Het teruggevonden secretariaatboek van Jos Kamps laat hierover echter geen twijfel. Op koninginnedag 1955 presenteerde de drumband zich voor de eerste keer aan de bevolking van Broeksittard. In het secretariaatsboek staat het als volgt vermeld;
“Koninginnedag 30 april 1955 was wederom een belangrijke dag in het leven van onze fanfare. De nieuwe drumband, die vele maanden onder leiding van tambour maître dhr. P. Schrooten degelijk geoefend had, trok heden voor de eerste keer uit voor een rondgang door het dorp”.

Als we verder lezen in het verslag van de secretaris krijgen we een indruk van de positie van de fanfare (en drumband) in de toentertijd nog hechte gemeenschap van ons dorp.

Om 6 uur was de fanfare met bestuur, vele leden van het erebestuur en de drumband in de zaal aanwezig. Toen men klaar stond om te vertrekken verscheen het voltallig Oranje-comité van Sittard, dat ons door het dorp vergezelde. Zodoende trok een grote stoet door het dorp. Voorop de drumband, dan enige auto’s waarin oa. Dhr. Jan Wijnands en enige leden van het erebestuur, vervolgens het Oranje-comité, het bestuur het erebestuur en tot slot de fanfare.
Het eerste optreden van de drumband was een groot succes. Iedereen was vol lof over de nieuwe aanwinst van onze vereniging. Na de rondgang door het dorp trokken wij naar het schoolplein. Hier voerde allereerst, na het spelen van het Wilhelmus, dhr. H. Delsing voorzitter van het Oranje-comité het woord en richtte hij speciaal een woord van gelukwens tot dhr. Jan Wijnands i.v.m. zijn koninklijke onderscheiding.

Het 50-jarig bestaan werd dan ook in 2005 gevierd. De festiviteiten werden over het hele jaar verspreid georganiseerd. Zo was er een receptie met aansluitend een Beach Party. Men ging een weekeind naar een boerderij in Beeck bij Geilenkirchen waar men de nacht werd doorgebracht in het hooi. Een solistenconcours werd georganiseerd en het jubileumjaar werd afgesloten met een Slagwerkmiddag.

Het geslonken aantal leden van de fanfare noodzaakte om ook het repertoire enigszins aan te passen. Voor de uitvoering van concertwerken was de bezetting van de verschillende instrumenten onvoldoende. Daarvoor werd meer en meer gekozen voor populaire werken zoals filmmuziek of arrangementen van popmuziek. Een keuze die vooral door de jongere leden niet betreurd werd. Het was herkenbare muziek en ook het publiek bij de concerten kon deze muziek wel op prijs stellen. In oktober 2005 organiseerde de fanfare, op initiatief van enkel jongere leden een zogenaamd ZAP-concert. Daarbij werd een avondje televisie kijken nagebootst waarbij van het ene programma naar het andere gezapt werd. Sport, dans, natuur, film, reclame. Het kwam allemaal aan de orde en werd begeleidt door passende muziek terwijl bijbehorende videobeelden op een groot scherm vertoond werden. Ook zangers en danser hadden een aandeel aan het programma en zo zorgden zij samen 2 avonden achter elkaar voor een bijzonder geslaagd programma. Dit Zap-concert was tevens het afscheidsconcert voor de dirigent Marie-Josée Aarts. Zij nam na een periode van bijna 7 jaren afscheid. Haar opvolger werd Louis Henckens die vanaf januari 2006 het dirigeerstokje hanteert.
In 2005 mag de vereniging 3 jubilarissen huldigen. Mart Hermans, Nico Ehlen en Hub Schmetz zijn respectievelijk 60, 50 en 35 jaar lid van de vereniging en nog steeds actieve muzikanten. Dergelijke jubilarissen zijn het fundament van de vereniging.

Winand Schmeitz